بررسی نقص بازداری و بازشناسی هیجانی در بیماران مبتلا به اختلال وسواس فکری- عملی

مقدمه: تحقیق حاضر به بررسی بازداری و بازشناسی هیجانی در افراد مبتلا به وسواس فکری- عملی و مقایسه ی این گروه با افراد بهنجار پرداخته است. روش: جامعه ی آماری این پژوهش افراد مبتلا به اختلال وسواس فکری- عملی در دامنه سنی 45-15 ساله بود که در نیمه ی دوم سال 1388 و نیمه ی اول سال 1389 به بیمارستان های و مراکز درمانی و مشاوره شهرستان اردبیل مراجعه کرده بودند. جامعه بهنجار این پژوهش را کلیه افراد بهنجار 45-15 شهرستان اردبیل ساله تشکیل می داد. با روش نمونه گیری در دسترس از هر گروه 40 نفر و در مجموع 80 نفر انتخاب شدند و کلیه ی این افراد از نظر متغیرهای سن، جنسیت، سطح تحصیلی و دست برتری با همدیگر جور شدند. آزمودنیها با استفاده از آزمون بازداری هیجان، آزمون بازشناسی هیجان چهره ای، آزمون شدند. نتایج با روش آماری تحلیل واریانس چند متغیری مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: یافته های پژوهش نشان داد که افراد وسواس در بازداری هیجانی و بازشناسی هیجانی به طور معنی داری، ضعیف تر از گروه افراد بهنجار عمل کردند. نتیجه گیری: افراد مبتلا به وسواس در بازداری و بازشناسی هیجانی به طور معنی داری ضعیف تر از گروه سالم عمل کردند. افرادی که از بیماری وسواس فکری- عملی رنج می بردند؛ در بازداری و بازشناسی هیجانی در مقایسه با گروه بهنجار تخریب بیشتری نشان دادند.